|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
 |
|
مراسم چهارشنبه سوری
|
|
|
 |
|
| |
|
|
| |
"چهارشنبه سوری" |
|
| |
چهارشنبه سوری ،
یادگاری از تمدنی هزاران ساله ،
جشنی فرخنده و پر‌آموزه !
قاشق‌زنی آن :
آرزوی بخشندگی ،
شاد و سیر کردن گرسنگان !
فالگوش ایستادن آن :
نمادی از دموکراسی ،
با گوش سپردن به منتقدان ،
تا برسد به راه گشایی دولتمردان !
شیرینی و آجیل مشکل‌گشای آن :
آرنگ (سمبل) شیرینی کام و دل مردم !
و گرامیداشت آتش :
تا به یاد آوریم که آتش ،
آغازگر نوآفرینی های بشر است !
و هفت بوته افروخته در چنین جشنی :
یادآور وظیفه ملی و سپند ما ،
همانا پژوهش و نوآوری ،
در هفت روز هفته !
و این خوانش آهنگین پربار ،
هنگام پریدن از فراز آتش :
زردی من ، از تو !
سرخی تو ، از من !
و با این آموزه ارزشمند که :
نادانی و کاستی‌های خود را ،
به آتش می‌افکنیم ،
نو‌یافته‌های علمی را جایگزینش می‌سازیم ،
تا چنین پشتوانه والایی از استقلال و خودپایی ،
سرزمین مادریمان را به سرافرازی برساند .
*******************************
ایران زمین ،
تمدنی هزاران ساله
و هر جشن آن با فلسفه یی بزرگ ،
یادمانی برای سازندگی و سرافرازی ،
و این بار آئین آموزنده چهارشنبه سوری ،
با برافروختن هفت بوته آتش ،
به یاد هفت روز هفته ،
و به مبارکی این خوانش پر معنا :
زردی من ، از تو ! سرخی تو ، از من !
نشانی شایسته از ارزش کشف آتش ،
جشن آغازین نوآوری های بشر ،
تا با پشتیبانی از نوآوران و سازندگان خودی !
هر تحریم خارجی را بی اثر سازیم !
*******************************
چهارشنبه سوری :
یادمان قدرشناسی از کشف آتش ،
نخست برای : راندن حیوانات وحشی ،
سپس : میکروب زدایی و ضدعفنوی ،
آنگاه : ذوب فلزات برای زندگی بهتر ؛
پس آتش :
بزاریست برای پژوهش و نوآوری !
و آرنگ (سمبل ) آن :
هفت بته فروزان !
یادآور آن هدف والا ،
برای هفت روز هفته ،
تا با شکر و شادی ، بپریم و بخوانیم :
" زردی من از تو سرخی تو از من "
با این معنی آموزنده :
که نادانی و کاستی خود را ، به آتش می ریزیم ،
تا دانایی و بهروزی را ، به کف آوریم !
و از آنجا که اجداد ما ایرانیان ،
چهار بن زندگی ،
(آب ، هوا ، آتش و خاک) را ،
هرگز آلوده نمی ساختند !
پس ما ، فرزندان راستین ایران هزاران ساله نیز ،
هرگز آتش پاکیزه خود را ،
آلوده و نا امن نخواهیم کرد !
تا برای همیشه ، چهارشنبه سوری ما ،
پاک ، شادی آفرین و راه گشا باشد .
*******************************
تمامی آیین‌های ایران ، براساس
فلسفه‌یی درست ، و طی چند هزار سال ، شکل گرفته است ، که عاری
از هرگونه خرافات می‌باشد .
از همین رو ، برجسته‌ترین
اختراع بشر ، کشف آتش را ، با نام و یادی مبارک و ماندگار ، در
مراسمی ، به نام چهارشنبه سوری ، پاس می‌دارند .
آتش ،
به مردم ، آموخت ، تا توانایی یافته ، خود را ، از سرما ، مرگ
، یخ زدگی ، تاریکی ، حمله حیوانات وحشی و خام خواری (بروز
بسیاری از بیماری‌ها) ، مصون بدارند .
با کشف آتش ،
سلاح و تجهیزات جنگی و دفاعی را ، فراهم آوردند ، به میکروب
زدایی رسیدند ، وسایل جراحی ساختند ، ضدعفونی کردن را یاد
گرفتند ، و نهایتاٌ پاکیزگی را آموختند ، به معالجه امراض ،
اشراف یافتند ، و از زمان بیشتری برای کار و فعالیت ، بهره
گرفتند.
از قدیم الایام ، ایرانیان ، برای آن که ، نقطه
برجسته این سپاس را ، در کودکان ، نوجوانان و جوانان خود ، از
طفولیت ، جاوید بدارند ، و این جاودانگی را ، در تمام عمر ، به
یاد داشته باشند ، در شب چهارشنبه آخر هر سال ، در جشنی بی‌همتا ، به نام چهارشنبه سوری ، گرد هم می‌آمدند ، تا این سپاس
الهی را ، با شادی و سرور ، زنده بدارند .
به زبان ساده
و کلام خلاصه آموختند که : هنگام پریدن از روی آتش بگویند زردی
من از تو ، سرخی تو از من ، یعنی ضعف و نادانی و کاستی خودم را
از طریق آتش (عامل نوآوری) جبران کرده و به افزوده‌های دانشی
می رسم، پاسداشت آغاز اختراعات ، احترام به امر نوآوری و پژوهش
، باید به شکلی ، در دل و روح هر ایرانی ، برقرار باقی‌بماند .
7 بوته آتش ، به یاد 7 روز هفته ، برپا شود ، افروخته گردد
، هر ایرانی از حرارت آن گرم شود ، یاس و نومیدی و دلسردی‌هایش
را ، در آن بریزد ، و همواره ، دلگرم ، شاد و امیدوار باشد .
پس ، این گناه بزرگی است ، که این آورده مقدس و مبارک را ،
به سخره بگیریم ، آن را ، خرافه دانسته ، یا خدای ناکرده ، به
آتش پرستی ، ترجمه کنیم ! که مسلما ، این طرز فکر یک ضد ایرانی
، و ناآگاه از تاریخ و فرهنگ است .
در تایید و اثبات
این پدیده ، ایرانیان اندیشمند ، آجیل چهارشنبه سوری را ، که
مشکل گشا هم خوانده می شود را ، به دیگر ملزومات این شب ، می‌افزایند ، یعنی ، بیایید تا شادی و امید حلال مشکلاتتان گردد.
اما ، در اینجا، به یک رسم بسیار مهم انسانی ، در رسوم
ایرانیان ، که همانا ، آزادی، آزادی خواهی و دموکراسی است
اشاره می‌نماییم:
این رسم قاشق زنی است ، که پیر و جوان ،
برای گردآوردن اعانه ، پول یا شیرینی و ... ، به در هر خانه‌یی
می‌روند ، تا مبادا ، شب سال نو ، یکی از هم نوعان آنان ،
محروم از همه این شادی‌ها و خوشحالی‌ها باشد و فالگوش می‌ایستند تا با اتکا به اجازه بیان برای آگاهی از بروز مشکلات و
برنامه ریزی برای رفع آن درد دل مردم ، کوچه و بازار ، در و
همسایه شنیده ، عزمی راسخ برای حل معضلات در سال نو را فراهم
آورند .
|
|
|
 |
|
تــــــــازه هـــــــا 
پیــــــوندهــــــــــا 
